Τι μας λένε οι Έλληνες-ίδες, και τι μπορούμε να τους πούμε

του Fausto Giudice, 14/9/2015. Μετάφραση Christine Cooreman

Ποια είναι τα διδάγματα που μπορούμε να εξάγουμε από την ελληνική εμπειρία των τελευταίων οχτώ ετών*;  Θέτω προς συλλογισμό και συζήτηση ορισμένες (υπο)θέσεις που η εμπειρία αυτή μου γεννά :

1-     Η ευρωζώνη είναι ένα σιδερένιο κλουβί. Δεν εκδημοκρατίζεις τα κλουβιά. Τα καταστρέφεις.

2-     Η εξουσία (σε αυτό το κλουβί) είναι στα χέρια των γερμανικών, γαλλικών, αγγλικών και ολλανδικών τραπεζών.  

3-     Μια εθνική κυβέρνηση προερχόμενη από μια κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν διαθέτει εκεί μέσα κανένα περιθώριο ελιγμού, καμιά πραγματική δύναμη. Δεν μπορεί παρά να εφαρμόσει τις οδηγίες των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης.

4-     Η εθνική κυριαρχία δεν έχει σήμερα κανένα νόημα. Η λαϊκή κυριαρχία έχει, αλλά υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

5-     Η μόνη δυνατή εναλλακτική σε σχέση με το σύστημα αυτό πρέπει να δημιουργηθεί από τα κάτω, erga omnes (για όλους), χωρίς παρωπίδες και χωρίς ιδεολογικούς αποκλεισμούς.

6-     Η εναλλακτική αυτή πρέπει να έχει ως στόχο την ικανοποίηση των βασικών αναγκών των ανθρώπων, με μοναδική προοπτική την ορθή διαχείριση των κοινών αγαθών, δηλαδή, την αυτοδιαχείριση των αγαθών αυτών.

7-     Η εναλλακτική αυτή μπορεί και πρέπει να κτισθεί εδώ και τώρα, ανεξάρτητα από την πολιτικάντικη πολιτική, τις εκλογικές προθεσμίες και τις δομές που έχει καθιερώσει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

8-     Μόνον ένας λαός που διαθέτει διατροφική κυριαρχία και είναι οικονομικά αυτόνομος μπορεί να γυρίσει την πλάτη στις τράπεζες και το σύστημά τους και να δώσει ένα συγκεκριμένο νόημα στο «ΟΧΙ» του.

9-     Οι Έλληνες-ίδες δεν έχουν επιλογή: αν θέλουν να δώσουν ένα νόημα στο «ΟΧΙ» τους, πρέπει να εφαρμόσουν πρακτικά ένα «ΝΑΙ». Ναι :

α) στην επιστροφή στη γη τους, καλλιεργώντας την για να έχουν να φάνει: "Η γη σε αυτούς που τη δουλεύουν".

β) στη δημιουργία των δικών τους κοινωνικών, τοπικών, αυτοδιαχειριζόμενων, μη τραπεζικών νομισμάτων, των οποίων η αξία θα ορίζεται βάσει του χρόνου ζωής. 1 ΔΔ (δημοτική δραχμή) = 1 ώρα ζωής.

γ) στη δημιουργία των δικών τους πηγών ενέργειας, ανανεώσιμης, δωρεάν, καθαρής.

δ) στη δημιουργία των δικών τους δομών λαϊκής εξουσίας (λαοκρατία**) για τη διαχείριση των κοινών αγαθών, των επικρατειών και των κοινωνικών σχέσεων. Μια δημοκρατία άμεση, οριζόντια, χωρίς ανάθεση, χωρίς γραφειοκρατικοποίηση, με εκλογικές εντολές δια κλήρωσης και ανακλητές ανά πάσα στιγμή.

 Μόνον αν γίνει μια ζώνη απελευθερωμένη μέσα στην Ευρώπη, η Ελλάδα θα μπορεί  να την κάνει να γείρει την πλάστιγγα προς την λογική της εξόδου από το σιδερένιο κλουβί.

Ούτε ευρώ, ούτε δραχμή!

Λαοκρατία!

Σημειώσεις

*Μετρώντας από την 6^η Δεκεμβρίου 2008, ημερομηνία της δολοφονίας του Αλέξη στα Εξάρχεια, που άνοιξε έναν μακρύ κύκλο πάλεων, με πάνω και με κάτω.

**Λαοκρατία : η λαϊκή εξουσία, όρος που αναφέρεται στις δομές που δημιουργήθηκαν από την ελληνική αντίσταση στις απελευθερωμένες περιοχές κατά την διάρκεια του «εμφύλιου πολέμου», από το 1945 ως 1948.

Φωτογραφία του agorapanos77